Mike Franks przyjeżdża ze swoją żoną i córką na pogrzeb swej dalekiej krewnej, po której odziedziczył dość okazały dom. W zakamarkach owego domu Mike odnajduje zagadkowy list, który wydaje się być napisanym przez samego Jerzego Waszyngtona. Treść listu jest zaiste obrazoburcza. Wynika z niej, że zarówno pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki, jak i jego najbliżsi towarzysze w okresie walk o niepodległość, a także już po jej proklamowaniu nie stronili od spożywania ludzkiego mięsa. Im większe starania podejmie Mike by zgłębić temat i zbadać jego autentyczność, tym większe niebezpieczeństwo zagrażać będzie jemu i członkom jego rodziny.

     „Waszyngtończycy” (bądź „Bractwo Waszyngtona”) to bardzo udane dzieło z pogranicza horroru i czarnej komedii – co zdarza się rzadko. Film nie nudzi, jest poprawnie zagrany (choć oprócz głównego bohatera praktycznie brak w nim znanych twarzy), uwagę zwraca ciekawa charakteryzacja członków tytułowego stowarzyszenia. Pomysł na film zaczerpnięty z opowiadania Bentley`a Little jest prosty, aczkolwiek bardzo ciekawy. Trochę gore, na poziomie odpowiednim dla całej serii. Zakończenie żartobliwe i co również bardzo rzadkie w dzisiejszych czasach- nie pozostawiające żadnych niedopowiedzeń. Co ciekawe tak proste z pozoru do odbioru dziełko niesie nam dość ważne przesłanie, zgodnie z którym nie należy wierzyć bezgranicznie historykom „głównego nurtu”, lecz informacje o wydarzeniach mających miejsce w przeszłości należy czerpać mądrze, z możliwie jak największej ilości źródeł, pamiętając, że to co jedni opisują jako białe inni opisywać będą jako czarne. Jak dla mnie jeden ze zdecydowanie najlepszych odcinków drugiego sezonu „MOH”. Szkoda tylko, że jako jedyny spośród wszystkich odcinków obu serii nie zdążył doczekać się polskiego wydania.