Zbiór 5 opowiastek, filmowych adaptacji komiksowych historyjek wydawanych albo pod tym samym tytułem – tj. „Tales from the Crypt” (4 opowieści) albo jako „Vault of Horror” (1 opowieść - „Wish You Were Here”). Trzy z nich doczekały się ponownej adaptacji w dwadzieścia lat późniejszym, o wiele bardziej znanym serialu telewizyjnym. Jest to jedna z wielu antologii grozy wyprodukowanych przez brytyjskie studio Amicus (młodszego kuzyna słynnej wytwórni Hammer) i niemalże nierozerwalnie związanego z tą wytwórnią Miltona Subotsky`ego. Za kamerą natomiast stanął Freddie Francis. Ale do rzeczy... Grupa pięciu osób podczas zwiedzania tajemniczego cmentarzyska trafia do jeszcze bardziej tajemniczej krypty, której gospodarzem jest jakiś zakapturzony mężczyzna. Człowiek ten, jak się nam wydaje, udziela przestróg wszystkim swoim gościom. Każdemu z nich przedstawia dedykowaną specjalnie dla niego historię...

       Pierwsza – „...And All Through the House” - Joanne (w tej roli utożsamiana w Polsce niemal wyłącznie z rolą Alexis z „Dynastii” Joan Collins) w wigilię Bożego Narodzenia morduje swojego męża. Jednocześnie w radiu nadawany jest komunikat o zbiegłym z miejsca odosobnienia psychopacie – mordercy przebranym w kostium Świętego Mikołaja... - fajne, ale szczerze rzecz ujmując – znacznie bardziej podobała mi się adaptacje tej historyjki ukazana w serialu.

       Druga - „Reflection of Death” - Carl Maitland (zbieżność nazwisk z „Beetlejuice”) postanawia opuścić swoją rodzinę, by wieść szczęśliwe życie u boku swej kochanki. Los sprawia jednak, ze staje się ofiarą wypadku samochodowego. Bodaj najsłabsza opowieść z prezentowanych. Dzisiejszemu widzowi przywiedzie pewnie na myśl historię opowiedzianą w „Final Destination”.

       Trzecia - „Poetic Justice” - James to stary, mieszkający z ojcem kawaler. W dodatku straszny egoista i snob. Nie może przeżyć, że w jego najbliższym sąsiedztwie mieszka Arthur Grimsdyke – stary wdowiec opiekujący się dużą ilością psów, ulubieniec miejscowych dzieci, którym rozdaje zabawki. James organizuje nagonkę na staruszka. Sugerując jego złe intencje powoduje, że rodzice zabraniają dzieciom odwiedzać Arthura. W walentynki natomiast zasypuje go stosem kartek, w których rzekomi mieszkańcy okolicy domagają się jego zniknięcia. Fajna opowiastka. Z przesłaniem. Jak najbardziej aktualna w dzisiejszych czasach. W finale historii ciekawa charakteryzacja.

       Czwarta - „Wish You Were Here” - wariacja na temat „Małpiej Łapki” W.W. Jacobsa, czyli – uważajcie czego sobie życzycie, bo może się to spełnić. Bohaterowie mają do dyspozycji trzy życzenia. Czy uda im się rozwiązać kłopoty finansowe? Czy będą umieli dobrze sformułować swoje życzenia? Niezbyt oryginalne, ale fajne. W końcówce mamy coś na kształt efektów gore. Odważne jak na lata siedemdziesiąte.

       Wreszcie piąta - „Blind Alleys” - no normalnie jakby kręcona przez kogoś, kto spędził jakiś czas w Polsce. Niekompetentny, pozbawiony empatii były wojskowy zostaje dyrektorem placówki dla niewidomych. Oszczędzając na swoich podopiecznych (słabe jedzenie, brak ogrzewania) sam pławi się w luksusach. Miarka przebiera się, gdy jeden ze ślepców umiera. Jego koledzy przygotowują krwawą zemstę. Zdumiewająco aktualna historyjka. Jak wspomniałem – zwłaszcza w naszej Ojczyźnie – praktycznie w każdym okresie i bez względu na to, kto akurat jest u koryta.

       Podsumowując – bardzo udana antologia. Pod pewnymi względami naruszona zębem czasu (krew wygląda momentami jak farba plakatowa, dość ciężkostrawna muzyka), w przesłaniach płynących z poszczególnych opowieści – wciąż aktualna. Dobry z plusem.

Reżyseria: Freddie Francis;

Scenariusz: Milton Subotsky, Al Feldstein (n.p.p.), Johnny Craig (n.p.p.), William M. Gaines (n.p.p.);   

Muzyka: Douglas Gamley;

Zdjęcia: Norman Warwick.

GBR, 1972, 92 min

Produkcja: Charles W. Fries, Max Rosenberg, Milton Subotsky/ Amicus Productions, Metromedia Producers Corporation