SZCZURY Z MIEJSKIEJ DŻUNGLI

 

      „Rats” ( Szczury) to zrealizowany na telewizyjne potrzeby film, bazujący na jednym z najstarszych ludzkich lęków – leku przed szczurami. Już samo wprowadzenie do filmu przypomina nam kto był odpowiedzialny za spustoszenie średniowiecznej Europy związane z epidemią „ Czarnej śmierci” oraz kto jako pierwszy po wybuchu bomby atomowej zasiedlił Hiroszimę. W obydwu przypadkach był to umiejscowiony w tytule filmu gatunek ssaków. Aby spotęgować wrażenie , że mamy do czynienia z wcale nie błahym przeciwnikiem, już w trakcie projekcji dowiadujemy się ze w kilkunasto milionowej metropolii jaką stanowi Nowy Jork na każdego mieszkańca przypada 9 szczurów a także poznajemy kilka ciekawostek związanych z układem odpornościowym gryzoni.

      Sama fabuła filmu to straszna sztampa: Oto w centrum handlowym dla kobiet jedna z klientek zostaje ugryziona w przymierzalni przez szczura. Główna bohaterka filmu - Susan Costello – samotna matka a zarazem kierowniczka sklepu oraz jej przełożona starają się zbagatelizować sprawę. Później okazuje się że ugryziona dziewczyna ledwo co ocaliła życie w szpitalu a gryzonie pojawiają się za oknem domu bohaterki a niedługo potem w piwnicy, gdzie zajmują się mężczyzną będącym kimś w rodzaju konserwatora budynku. Następnie prawdziwa inwazja szczurów ma miejsce na miejskim basenie. Zaniepokojona nieco rozwojem zdarzeń właścicielka sklepu postanawia skorzystać z usług Jacka Cartera – człowieka zawodowo zajmującego się deratyzacją. Po dokonaniu oględzin centrum handlowego Jack oraz przydzielona mu do pomocy Susan dochodzą do przerażających wniosków, że plaga szczurów może wkrótce zagrażać całemu miastu. Siedlisko kolonii znajduje się gdzieś w podziemiach centrum. Obawiająca się strat właścicielka sklepu stara się zrezygnować z usług Cartera i zatuszować wszystkie wydarzenia. Podobną bierność prezentuje miejscowy magistrat a nawet Ministerstwo Zdrowia. Jak więc możemy się łatwo domyśleć Jack i Susan postanawiają podjąć walkę na własną rękę.

Jak widać z powyższego fabuła wprost razi wtórnością. Pierwsza ofiara – kolejne ataki – obojętność aparatu władzy powodowana chęcią zysku – grupka bohaterów / bohater stający do nierównej walki – schemat znany co najmniej od czasów „Szczęk”. Rażąco mdlący i nie potrzebny jest również związek między prężną panią menedżer i facetem od zabijania gryzoni. Gra aktorska również nie powala na kolana.

     Elementem ratującym film jest z całą pewnością jego wykonanie. Przede wszystkim tytułowe zwierzaki. Jest ich tu całkiem sporo a w końcowych fragmentach nawet trochę za dużo. Szczury wyglądają naprawdę nieźle i przekonująco. Bardzo dobrze wykonane efekty specjalne sprawiają że przez większą część filmu nie jesteśmy w stanie odróżnić, które z gryzoni są prawdziwe a które wykonane komputerowo. Ataki na ludzi również są co najmniej poprawne i mogą wzbudzić uznanie nawet fanów nieco ostrzejszych produkcji. Ogólnie strona realizacyjna nie budzi większych zastrzeżeń.

Plakat filmu nawiązuje do pojęcia „wyścigu szczurów”. Mając spory potencjał w postaci chociażby wielkomiejskiej aglomeracji oraz ambitnej pani menedżer, twórcy nie poruszyli jednak tego zagadnienia w stopniu, który mógłby uatrakcyjnić fabułę filmu. Można to było osiągnąć chociażby przez zrzucenie odpowiedzialności za szczurze ataki na barki pędu za karierą i wygórowanych ambicji zamiast po raz kolejny powoływać się na ignorancję władz. Nie zrobiono tego – szkoda – bo mogłoby być choć trochę bardziej oryginalnie.

Kończąc można powiedzieć, że dostaliśmy niezbyt ciekawą historię w ładnym opakowaniu, dlatego film zasługuje na trójkę z plusem ale gdy weźmiemy poprawkę na fakt, że jest to jedynie produkcja stworzona na potrzeby telewizyjne to ocena podskoczyć może do naciąganej czwóreczki z minusem.