Halloween III : Season of the Witch w powszechnej świadomości fanów horroru cieszy się opinią filmu „dziwnego”- choć zdawałoby się, że w tym gatunku dziwić powinno niewiele. Dziwność filmu przejawia się przede wszystkim nieobecnością Michaela Myersa (choć jest to pewne niedopowiedzenie bowiem możemy go zobaczyć w filmie dwukrotnie – na ekranach telewizorów). Czym zostało to spowodowane? Otóż producenci serii wpadli na pomysł, że jeżeli w ogóle ma ona być kontynuowana, to elementem spajającym jej poszczególne odsłony ma być li tylko i wyłącznie święto Halloween. Kiedy zasugerowano, że będzie trzeci film z serii Debra Hill postawiła stanowcze veto, uchylając jednakże otwartą furtkę dla filmu całkowicie odmiennego, niezleżnego od dwóch poprzenich odsłon serii. Gotowy już produkt reklamowała jako „pod”-movie, który miał zaastąpić dotychczasowe „Knife”-movie, jakimi były Halloween oraz Halloween 2 (Fangoria # 22, s.8). Tommy Lee Wallace rozwijał tę myśl w ten sposób, iż film może być bardziej porównywany z "Inwazją porywaczy ciał", niż z filmami o zabójcach. Dość odważne poorównanie trzeba przyznać, bez względu na to czy jego autor miał na myśli oryginalną wersję „Inwazji” z roku 1956, czy też o remake z roku 1978. Sam film opowiada o tajemniczej firmie o irlandzkich (bądż jak się później okaże wprost celtyckich) korzeniach – Silver Shamrock Company, na czele której stoi niejaki Cochran. Jest on z pozoru sympatycznym staruszkiem, w rzeczywistości jednak jest inkarnacją liczącego 2 tysiące lat demona, którego głównym celem jest przywrócenie świętu Halloween dawnego (jeszcze z czasów poprzedzających powstanie Stonehage) blasku. Pomocne w tym mają się okazać halloweenowe maski – których produkcją zajmuje się firma. Maski te posiadają jakiś zagadkowy chip, który sprawi, że dzieci, które je na siebie włożą (a z założenia wszystkie mają to zrobić o jednej godzinie w święto Halloween, do czego zachęca natarczywa kampania reklamowa w TV) znajdą się w śmiertelnym niebezpieczeństwie...

Cóż- Koń jaki jest każdy widzi. Nie wiem jak wyglądała pierwotna wersja scenariusza, ale jaka by ona nie była po tym co widziałem podczas projekcji jakoś nie bardzo się dziwię, że jej autor – Nigel Kneale nakazał usunąć swe nazwisko z napisów (A-z, s. 125, VC s. 130). Już sam pomysł, że wszystkie dzieci, które kupią maski tylko dzięki agresywnej reklamie telewizyjnej w całej Ameryce, o tej samej porze usiądą przed ekranami telewizorów, w których na każdym kanale będzie nadawana ta sama reklama, która uruchomi destrukcyjne właściwości masek budzi we mnie jakiś sprzeciw, choć jak stale podkreślam nie przykładam nadmiernej wagi do logiki w filmach. Jedno muszę jednak przyznać: Muzyczka stanowiąca podkład dla rzeczonej reklamy (Six more days to ha-llo-ween, ha-llo-ween, ha-llo-ween) naprawdę ryje najmniej dostępne zakamarki czaszki.      

TAGI: halloween, pod,