„Creepshow 2” to kolejne spotkanie Stephena Kinga z Georgem Romero. Choć ten pierwszy wystąpił w tej samej roli – jako twórca podstawy dla scenariusza, to ten drugi tym razem na liście płac wykazany został jako scenarzysta, oddając miejsce na krzesełku reżyserskim Michael'owi Gornick'owi – autorowi zdjęć do pierwszego „Creepshow”. Wiele te roszady jednak nie wniosły. Ponownie bowiem jak pierwsze „Creepshow”, również i jego kontynuacja prezentuje poziom przyzwoity, jednak nie do końca mogący zadowalać entuzjastów talentów Romero i Kinga.

      Tym razem otrzymujemy nieco mniej historii niż pięć lat wcześniej – bo tylko trzy zamiast pięciu – niemniej jednak są one w podobny sposób spięte klamrą o komiksowym charakterze.

Pierwsza opowieść zatytułowana „Wódz Drewniana Głowa” jest bardzo prymitywnym moralitetem o nieuchronności kary za dokonaną zbrodnię. Grupka miejscowych chuliganów na czele z młodym Indianinem dokonuje napadu na parę sympatycznych staruszków prowadzących podupadający sklepik. Sprawy wymykają się spod kontroli, staruszkowie giną. Strzegąca wejścia do sklepu figura indiańskiego wodza postanawia wymierzyć sprawiedliwość.

      Kolejna opowieść - „Tratwa” - to prawdziwa perełka tej antologii. Bynajmniej nie ze względu na treść prezentowanej historii – bo ta jest tak, błaha, że aż trudno ją opisać – ale ze względu na przewrotność i całkiem udaną zabawę z utartymi, horrorowymi schematami. Czworo nastolatków korzystając z ostatnich październikowych promieni słońca wybiera się nad niewielkie jeziorko, by opalać się na ulokowanej na jego środku platformie (tytułowa „tratwa”). Nieoczekiwanie zaczyna im towarzyszyć bliżej nieokreślona forma życia przypominająca plamę z ropy naftowej. Wykazuje się ona sporą żarłocznością... Dacie radę przewidzieć kto zginie pierwszy? A kto przeżyje?

Ostatnia wreszcie historyjka - „Autostopowicz” to kolejna prymitywna, moralizująca makabreska, poziomem zbliżona do pierwszego segmentu. Niewierna żona po igraszkach z kochankiem wraca do domu. W drodze potrąca autostopowicza. Nie udzielając mu pomocy mknie dalej przed siebie. Okazuje się, że poszkodowany był nie do końca martwy. Bodaj największą atrakcją tej historyjki jest epizodyczny udział w niej Stephena Kinga jako kierowcy ciężarówki.

      Mamy tu więc dwie historyjki co najwyżej średnie i jedną naprawdę dobrą. Słabo. Ja mam jednak ogromny sentyment do tego filmu. 15 lat temu był to ostatni film jaki obejrzałem przed wyjazdem z domu na studia. Był to czas, kiedy przeciętna płyta DVD z filmem kosztowała lekko licząc 50 zł. Zleciałem całe miasto, by „Creepshow 2” kupić wraz z magazynem „Kino Domowe – Magazyn DVD” bodaj za „jedyne” 29,90 zł... Z takich powodów nie potrafię mu przyznać oceny niższej, niż pierwszej odsłonie serii – czyli dobrej z minusem. Ale tak starając się być całkowicie bezstronnym – jeżeli ktoś jest fanem horrorowych antologii, to naprawdę może obejrzeć, przede wszystkim dla drugiej opowieści.

Reżyseria: Michael Gornick;

Scenariusz: George A. Romero, Stephen King (n.p.p.);  

Muzyka: Les Reed;

Zdjęcia: Richard Hart, Tom Hurwitz .

USA,1987, 92 min

Produkcja:  David Ball, Mitchell Galin, Richard P. Rubinstein / Laurel Entertainment Inc., Laurel - Show Inc., New World Pictures