Zbiór pięciu podanych ze znaczną dozą humoru opowieści grozy nawiązujący do popularnych w Stanach Zjednoczonych komiksów takich jak choćby „Tales of the Crypt”, „Vault of Horror” czy „Witching Hour”. Składaja się na niego:

     „Father`s Day” – niezbyt oryginalna historyjka o zemście zza grobu. W dzień ojca Nathan Grantham apodyktyczna głowa majętnej, acz niezbyt prawej rodziny ginie najprawdopodobniej z ręki swej córki – starej panny Bedalii (której narzeczonego najprawdopodobniej zlikwidowano z jego poruczenia). Kilkadziesiąt lat później Nathan powraca by wyrównać rachunki… i upomnieć się o ciasto z okazji dnia ojca.

     „The Lonesome Death of Jordy Verrill” – najmniej poważna z tego zbioru i tak mało poważnych opowieści. Na farmę Jordy’ego Verrrilla (w tej roli Stephen King) spada meteoryt. Niezbyt rozgarnięty Jordy szaleje z radości, układając sobie w głowie plan, w którym sprzedaje meteoryt na pobliskiej uczelni a dzięki otrzymanym pieniądzom spłata kredyt w banku. Niestety meteoryt okazuje się zmieniać wszystko, co znajduje się w jego najbliższym otoczeniu. Wszystko zostaje pokryte tajemniczą zieloną szczeciną. Największy problem w tym, że meteorytu dotknął również Jordy.

     „Something to Tide You Over” – kolejna niezbyt oryginalna opowiastka w stylu tej otwierającej film. Sadystyczny mąż zakopuje po szyję swoją żonę na plaży. To samo robi z jej kochankiem. Rozstawia wokół nieszczęśników kamery video, by w domu, przed telewizorem rozkoszować się widokiem ich nierównej walki z nadchodzącym przypływem. Jego spokój ma zostać wkrótce zakłócony.

     „The Crate” – zdecydowanie najlepszy w moim mniemaniu segment, który śmiało mógłby być ozdobą każdej antologii horroru. Rzecz o problemach dwóch naukowców. Jeden z nich ma problem z nadużywającą alkoholu, zołzowatą i prymitywna żoną, a drugi natomiast – z kryjącym się w tytułowym pudle monstrum pożerającym pracowników akademickich, którzy znajdą się w jego pobliżu. Czy dadzą radę znaleźć jakieś ich wspólne rozwiązanie?

     „They’re Creeping Up on You” – cyniczny i bezwzględny biznesmen chorobliwie lęka się robaków, dlatego stara się żyć w całkowicie sterylnych warunkach. Okazuje się to jednak bezużyteczne. Hordy karaluchów zaczynają szturmować zamieszkiwany przez niego apartament. Dużo karaluchów, mało radości z oglądania.

     No jest to z całą pewnością rzecz, która summa summarum może się podobać. Sporo humoru, oryginalny prolog i epilog oraz rysunkowe przerywniki spajające wszystko w jedna całość, wylewający się wprost z ekranu klimat lat 80 – tych. Wszystko fajnie, ale nie powiecie mi że po współpracy Stephena Kinga z Georgem Romero nie można było oczekiwać więcej. Zwłaszcza, jeżeli wsparcie dał im Tom Savini, oraz tak znani aktorzy jak chociażby Ed Harris, Leslie Nielsen czy Ted Danson. Mogło i powinno być znacznie lepiej. Miłośnicy filmowych antologii grozy potraktują jednak Creepshow jako prawdziwy rarytas. Spodoba się też starszym fanom horroru, którzy odbędą swoista podróż sentymentalną. Ciekawostka: oprócz Stephena Kinga, na ekranie możemy również zobaczyć Joe Kinga (czyli Joe Hilla) – jego syna odtwarzającego w prologu i epilogu rolę chłopca – miłośnika horrorów.