Tak jakoś dziwnie się złożyło, że od momentu, w którym obejrzałem świetny, halloweenowy „Trick or Treat”, w moje ręce – w sposób czasem chcący, a czasem niechcący – wpadło naprawdę sporo różnorakich filmowych antologii opowieści grozy. „A Christmas Horror Story” jest filmem, któremu zarówno poziomem, jak i stylem narracji najbliżej do wspomnianego „Trick or Treat”.

     Rzecz dzieje się w wigilię Bożego Narodzenia, w niewielkiej miejscowości Bailey Downs. Dokładnie rok temu w miejscu tym miała miejsce makabryczna zbrodnia, w której śmierć poniosła dwójka uczniów tutejszej szkoły średniej. Trójka przyjaciół – Dylan, Ben i Molly włamują się do budynku szkoły by nakręcić materiał video w rocznicę krwawych wydarzeń. Jak to często w takich sytuacjach bywa, okaże się, że od takich miejsc lepiej trzymać się z daleka. Dzieciaki weszły do szkoły dzięki kluczom, które załatwiła im inna koleżanka – Caprice. Ta zmuszona jest przez swego ojca do odbycia wraz z całą rodziną wycieczki do dawno niewidzianej ciotki Etty. Ciotka w przeciwieństwie do ojca Caprice, jest osobą dość majętną. Łatwo więc domyśleć się, że cała wycieczka ma ukryty cel. Tak totalnie sprzeczne z duchem świąt zachowanie na pewno nie umknie uwadze Krampusa. Tymczasem Scott – policjant prowadzący sprawę makabrycznej śmierci nastolatków sprzed roku, w te święta zamierza relaksować się wraz z rodziną. Żeby poczuć ducha świąt postanawia wybrać się do pobliskiego lasu, żeby ukraść choinkę. Cel zostaje zrealizowany, jednakże przez parę długich chwil Scott ma niezłego pietra, gdyż gdzieś w lesie zapodział się jego synek. Szczęśliwie odnaleziony maluch wraca do domu z rodzicami i choinką. Wszystko wskazuje jednak na to, że zaszła w nim jakaś niezrozumiała i zła przemiana. Oddalając się trochę od Bailey Downs przenosimy się na koło podbiegunowe, do siedziby świętego Mikołaja. W przedświątecznej nerwówce Mikołaj zauważa, że jego kochane elfy dotknęła jakaś zagadkowa choroba. Biedactwa przemieniają się w coś na kształt bezmyślnych zombie, które obróciły się przeciwko swojemu pracodawcy.

     Historie nie są opowiadane klasycznie – jedna po drugiej. Kolejne sceny rzucają nas na przemian raz do jednego, raz do drugiego wątku. Poszczególnym bohaterom zdarza się występować w więcej niż jednej historii, a całość spina dodatkowo postać radiowego DJ'a – Dangerous Dan'a. Film z całą pewnością nie jest aż tak udany, jak „Trick or Treat”, ale trzyma dość dobry poziom. Na świąteczny klimat filmu największy wpływ mają świetna muzyka Alexa Khaskina (rewelacyjna aranżacja kawałka otwierającego film) oraz właśnie chyba osoba Dan'a, który w kółko opowiada o swoim uwielbieniu dla świąt. Oprócz świetnej muzyki film charakteryzuje się bardzo dobrą grą aktorską (na wyróżnienie zasługują chociażby Dan i Mikołaj). Scenariuszowo mogło być nieco lepiej. Realizacyjnie jest natomiast ok pod każdym względem (efekty specjalne, montaż, zdjęcia). Śmiało można obejrzeć w oczekiwaniu na pierwszą gwiazdkę, lub w przerwie pomiędzy kolejnymi, świątecznymi dniami. Jednakże od ręki jestem w stanie wskazać kilka tytułów, które będą się do tego nadawać lepiej.

 

 

Reżyseria: Grant Harvey, Steven Hoban, Brett Sullivan;

Scenariusz: Jason Filiatrault, James Kee, Sarah Larsen, Doug Taylor, Pascal Trottier;  

Muzyka: Alex Khaskin;

Zdjęcia: Gavin Smith.

CAN, 2015, 99 min.

Produkcja: Emanuele 'Manny' Danelon, David Hayter, Steven Hoban, Mark Smith, Billy Watson / Copperheart Entertainment