K...a - co za g...o - no ja p......ę! Takim soczystym zdaniem można by skwitować tę szopkę, którą zaproponowali nam autorzy tego filmu. Ale ja jestem człowiekiem kulturalnym, nie używającym wulgaryzmów, tylko piszącym, jak jest – a więc do rzeczy. Pod osłoną nocy po posępnym polu kukurydzy spaceruje sobie jakiś uszaty dzieciak. W samym sercu tegoż pola odnajduje on jakiś tajemniczy płomień. Kiedy podchodzi do niego bliżej, razi go nieznana siła wydobywająca się z płomienia. Domyślamy się, że jest w niej coś złego, gdyż w kolejnej scenie, rozgrywającej się już rok później dzieciak ten – używając nadprzyrodzonych mocy – morduje dwójkę dorosłych. Następnie poznajemy szóstkę znajomych podróżujących po okolicach, które były świadkami wyżej opisanych zdarzeń. Dwoje spośród nich dość szybko posłuży za nawóz dla kukurydzianego pola. Pozostała czwórka znajdzie schronienie w opuszczonym domu. Przyjdzie jej stanąć oko w oko z sektą upiornych dzieciaków. A wszystko to na tle silosu, w którym nieustannie płonie kukurydza (!), do którego członkowie tej sekty dobrowolnie wskakują w dniu, w którym obchodzą 18 urodziny.

       Film jeszcze gorszy od części poprzedniej. W zasadzie bez scenariusza – jedynie z jego zarysem opartym na pomyśle : „coś tam, coś tam - kroczący między rzędami - coś, tam, coś tam”. Beznadziejny od pierwszej do ostatniej minuty. Ostatnie ujęcie to już absolutnie poziom mułu bagiennego. Zdumiewać może tylko, jakie ta naprawdę co najwyżej średniej jakości seria miała szczęście do znanych nazwisk w obsadzie poszczególnych części. Nie inaczej jest w tym wypadku. W zaiste kuriozalnych rolach zobaczymy tu Evę Mendes (dopiero drugi raz na ekranie) i Davida Carradine, w innej roli natomiast – kuriozalnego wówczas jeszcze aktora (a później aktorkę) – zmarłego (zmarłą) w ubiegłym roku Alexis Arquette (nieco więcej o tej postaci pisałem przy okazji omawiania „Killing Box”). W jeszcze innej pojawia się natychmiast rozpoznawalny Kane Hodder. Mimo tego brak argumentów dla przyznania filmowi oceny wyższej niż niedostateczny. Drugi w kolejności horror w reżyserii Wileya (po opisywanym już "Domu 2") - i druga, konkretna wtopa.