Horror familijny. I kolejny już przykład na to, jak rzeczywistość bezlitośnie rozprawia się z naszymi wspomnieniami sprzed lat.

      Mance Cashen przeprowadza się wraz z żoną i nowonarodzoną córeczką na farmę leżącą gdzieś na terenach niegdysiejszego Dzikiego Zachodu (ściślej mówiąc – dawnych terenach Komanczów). Na wakacje przyjeżdza do niego syn z pierwszego małżeństwa – Willy, który po krótkim czasie zauważa, że zarówno w nowym domu jego ojca, jak i jego okolicach mają miejsce dziwne wydarzenia. Oprócz mieszkającego w pobliżu pijaka, który w przeszłości miał podobne doświadczenia, nikt nie daje wiary rewelacjom chłopca. Okazuje się, że wszystkiemu jest winne pradawne zło, które okoliczni Indianie dawno temu złapali w pułapkę, z której obecnie udało mu się wyzwolić.

      Praktycznie bezkrwawy, niskobudżetowy horror, straszący w zasadzie niewiele bardziej niż chociażby "E.T." Kiedy oglądałem go w wieku około 10 lat szalenie mi się podobał, obecnie wywołał raczej uśmiech politowania. Na plus dość ciekawie wykonany potwór z tytułowej piwnicy i troszkę indiańskich klimatów (które mocno wyeksponował na okładce także polski dystrybutor – legendarne Video Rondo). Kevin Tenney w nienajlepszej formie, aczkolwiek obraz może posłużyć jako swoiste wprowadzenie dla przygody z horrorem dla nieco młodszych odbiorców. Dostateczny z minusem.