Antropolog Brian Lockhart wraz z trójką studentów wyrusza na nieprzebyte tereny Texarkana w celu zbadania wiarygodności lokalnych podań o stworzeniu przypominającym wyglądem Wielką Stopę, Sasquatch'a bądź Yeti. No i to chyba byłoby już wszystko o fabule tego filmu. Z bardziej kronikarskiego zaś obowiązku warto odnotować, że „Boggy Creek II: And the Legend Continues”w reżyserii Charles'a B. Pierce'a znany też pod nie mniej chwytliwym tytułem „The Barbaric Beast of Boggy Creek - Part II” to nieoficjalny sequel filmu pt. „The Legend of Boggy Creek” z roku 1972 autorstwa tegoż samego reżysera (bo oficjalny – zrealizowany w konwencji kina familijnego „Return to Boggy Creek” powstał w roku 1977).

       Na początek muszę powiedzieć, że specjalnie dla tego filmu zrobiłem wyjątek. Zwykle nie oglądam sequeli przed obejrzeniem ich poprzedników. W tym wypadku jednak wolny dzień spędzany z synkiem, który akurat poszedł na drzemkę, brak czegokolwiek innego pod ręką oraz zaszczytne miejsce jakie zajmuje „Boggy Creek II” pośród 100 najgorzej ocenianych filmów na Imdb sprawiły pospołu, że nie mogłem oprzeć się pokusie. I jakie są moje wrażenia? Jejkuś czarodziejkuś... Jejciu, kurde, jejciu – to naprawdę gówniany film. O ile mogę powiedzieć, że oglądałem filmy gorsze, bo choć niewiele, to oglądałem, to muszę przyznać, że mało który spośród nich był aż tak strasznie ciężki do oglądania. Są w tym filmie jakieś plusy. Jedna z aktorek charakteryzuje się oryginalną urodą (przez co wcześniej często angażowana była do indiańskich ról), mamy tu ciekawe okoliczności przyrody, a po zdjęciach widać, że ich autor miał co nieco wiedzy o tym co robi. Cała reszta jest jednak beznadziejna w stopniu trudnym do opisania. Narracja jest tragiczna, sprawia, że z ekranu permanentnie wieje nudą. Ekipa badawcza niby szuka potwora, ktoś stale go gdzieś widzi, on pojawia się co i rusz w jakiś retrospekcjach, ale nic z tego nie wynika. Tu przemknie między drzewami, tam ukradnie komuś rybę. W wyjątkowych momentach mamy tu zaś takie spektakularne wydarzenia jak chociażby walka hominida z jeleniem – stoczona... w wodzie. Swoją drogą ta scena to bodaj najmocniejszy akcent w filmie. Jako, że rozgrywa się na samym początku nie zawaham się zaspojlerować – potwór urywa łeb zwierzęciu i wyciąga zdekapitowane zwłoki na brzeg jeziora. Później to samo truchło nieszczęsnego zwierzęcia napotkają główni bohaterowie opowiadanej historii. Jest jeszcze – bym zapomniał – atak toczącego pianę z pyska, wściekłego psa. Ale na sceny rodem z „Cujo”to tu nie liczcie. Sam „Boggy Creek Creature” musi budzić uśmiech politowania. Podobnie jego latorośl... Z każdego kąta wieje nieopisaną biedą. Żal mi trochę osoby reżysera, bo to facet, któremu trudno byłoby odmówić dobrych chęci. To spróbował filmu o kuzynie „Wielkiej Stopy”, to uraczył nas jakimś westernem, tu znów historią o wikingach. Fajny potencjał drzemał w tym wszystkim, ale jakoś człowiekowi nie wychodziło.

       W dzisiejszych czasach każdy może obejrzeć sobie jedną lub dwie części „Sharknado” na „Pulsie”, „Pulsie 2” bądź innym „tv4” i opowiadać w towarzystwie, jaki to z niego wielki fan złego kina. Ścieżka prawdziwego konesera filmów gównianych wiąże się jednak ze znacznie większym cierpieniem. Jedną ze stacji na tej ścieżce bez wątpienia jest „Boggy Creek II”. Nie oglądałeś filmów tego kalibru – gó... znaczy guzik wiesz o złym kinie.