W pewnym żeńskim akademiku w okresie świąt Bożego Narodzenia zalęgło się zło. Nie wiemy do końca kim, ani czym jest. Z wachlarza zachowań jakie prezentuje, możemy się jedynie domyślać, że ma nieźle nabałaganione pod sufitem. Niepostrzeżenie jedna z lokatorek budynku – Clare zostaje zamordowana. W natłoku świątecznych wydarzeń nikt by tego pewnie nie zauważył, ale dziewczyna nie stawia się na umówione spotkanie ze swoim ojcem. Zatroskany mężczyzna rozpoczyna poszukiwania swej córki. Pozostałe lokatorki tymczasem akademika zaczynają odbierać tajemnicze, budzące przerażenie telefony. Zwiastować będą one zaginięcia kolejnych osób. Jedna z dziewczyn – Jess – wyznaje swemu chłopakowi, ze jest w ciąży, którą chce przerwać. Młodzieniec nie przyjmuje tego do wiadomości. Wyzywa dziewczynę od najgorszych i odgraża się jej, że słono za to zapłaci. Nic zatem dziwnego, że w opinii prowadzących śledztwo policjantów stanie się on głównym podejrzanym popełnianych zbrodni.

      Bardzo fajnie oddany klimat akademika lat 70- tych. Dziewczyny są dość mocno wyzwolone, co budzi przerażenie u ojca pierwszej zaginionej (co zrozumiałe – Boże, żeby moja kochana córeczka taka nie była !), który inaczej wyobrażał sobie studia swojego dizecka. Bardzo silna obsada. Nie wymagająca zbytnio przedstawiania Olivia Hussey w roli głównej oraz Margot Kidder – późniejsza dziewczyna Supermana w jednej z ról drugoplanowych – bodaj najbardziej pyskatej Barb. Jeden z pierwszych filmów zawierających tak wiele elementów charakterystycznych dla gatunku slasher (wiele osób powie idąc dalej, że to jeden z pierwszych slasherów).Fajny klimat. Cichutko rozbrzmiewający głos kolędy przy napisach początkowych. Przytulny, oblepiony świątecznymi ozdobami akademik pozornie nie budzący żadnych negatywnych skojarzeń. Generalnie czuć atmosferę okresu świątecznego w środowisku uniwersyteckim. Wszyscy przygotowują się do wyjazdów, spotkań z rodziną itp. Ciekawym zabiegiem jest to, że do końca nie widzimy złoczyńcy. Większość scen z jego udziałem ukazywana jest z jego perspektywy – co powtórzone zostanie choćby w kilka lat późniejszym „Piątku 13-ego”. Bardzo ciekawie sportretowani bohaterowie. Przez to, że morderstw jest w sumie niewiele, dajemy radę dowiedzieć się czegoś o niemal każdej ofierze (za wyjątkiem pierwszej). Wiemy o wspomnianych rozterkach głównej bohaterki, wiemy o problemach alkoholowych starszej opiekunki akademika, poznajemy imprezowy charakter Barbary – przez co bardziej się z tymi postaciami identyfikujemy, traktujemy je jako ludzi z krwi i kości, przez co ich śmierć nie jest dla nas obojętną (jak dla przykładu w kolejnych częściach piątku 13ego, gdzie kolejne postacie pokazują się na ekranie tylko po to, by za chwilę zginąć). Dobrze pomyślani zostali również policjanci prowadzący śledztwo i wspomniany wcześniej ojciec pierwszej zabitej dziewczyny. Bez wyjątku aktorzy stanęli na wysokości zadania. Krew nie leje się tu strumieniami, postawiono przede wszystkim na nastrój – co było zabiegiem nad wyraz udanym.

    Bob Clark popełnił film naprawdę fajny. Bardziej niecierpliwi widzowie pewnie w paru momentach będą narzekać na drobne przestoje w akcji, Ci pozostali jednak powinni być zadowoleni. Dobry horrorek na święta z ciekawą fabułą, ciekawymi postaciami i ciekawym zakończeniem. Ocena dobra z plusem.